دل من ! آرام باش.بگذار این جدایی تكامل عشق باشد، نه مرگ.بگذار پرنده های خیالمان به كوچه باغ های خاطرات بیشترین سرك را بكشند.بگذار پروازهای آزاد، به آرامش آشیانه بیانجامد.
ای عاقبت زیبا! ای حرفهای آخر! من سرم را در پیشگاه عشق به احترام فرود آورده ام من اینك شكوفا شده ام، همچوگلبرگ هایی از جنس آسمان، كه خورشید چشمی به سوی من چرخانده.
تلخی هجر
دیـرگاهی است ندادی به منِ خسته پیامی
لیك هـردم بود از جانب من بـر تو سلامی
لحظه ها در گــذر و من به دایـم نگرانم
لیكن از سوی تو ما را، نه نگاهی ، نه كلامی
گفت سعدی كه نسوزد ز غم عشق،دل خامی
ولی از قهـر تو سوزد دل هـر پخته و خامی
در دل نازك من تلخی این همه هجــر بماند
تـا نگیرم ز لب نازك شیـرین تو كـامی
من در این دشت ندیدم چو تو صیاد زبر دست
خم ابروت،كمان است و خم زلف تو دامی
از همان لحظــه كه از چشم تـو فتـادم
عهـد كردم كه نیارم به لب از غیر تو نامی
با «دماوند» چه كردی تو، كه از جای نخیزد
تا ننوشد ز دو چشمان غزل گوی تو جامینظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
